Πού είμαι;;;

Εγώ εδώ είμαι, εσείς δεν με βλέπετε...Περνάμε ένα μεταβατικό στάδιο μιας και ο Ανδρέας έχει πολλή δουλειά, τα παιδιά μεγαλώνουν και με χρειάζονται περισσότερο, οπότε δεν μπορώ εύκολα να απασχολούμαι με εξωμαμαδίστικες δραστηριότητες (όπως είναι το να γράφω για τούτο τον ιστότοπο) και επιπλέον θέλω να μάθω και το joomla! ( λόγω ειδικότητας δεν θέλω να χάνω επαφή με  τις τεχνολογίες που κυκλοφορούν). Όμως σε λίγες μέρες είναι η γιορτή του Ανδρέα και θα ετοιμάσουμε καλή γιορτούλα!Υπολογίζω οτι θα μαζευτούμε περί τα 40 άτομα (μζί με τα παιδιά, μην τρομάζετε) και σήμερα έφτιαξα μια λίστα με ψώνια. Θα είναι ένα ΓΕΜΑΤΟ σαβατοκύριακο! Μείνετε συντονισμένοι για πολλές συνταγές, απλές (είπαμε δεν έχω πολύ χρόνο), νόστιμες και νηστίσιμες...Μιας και έχουμε πολλές ακόμα γιορτές αυτή την περίοδο, ελπίζω να πάρετε και κάποια ιδέα, αν έχετε πελαγώσει με το τι να φτιάξετε.
Χρόνια πολλά στις Κατερίνες και τα ξαναλέμε σύντομα!

Καλοκαιρινές διακοπές...για πάντα!

Φέτος την τελευταία εβδομάδα των διακοπών μας την περάσαμε στην Καλαμάτα! Η περίσταση ήταν ειδική. Η γιαγιά μας μάζεψε όλα τα παιδιά και τα εγγόνια της (και δισέγγονα και τρισέγγονα βεβαίως, βεβαίως). Σε ευχαριστούμε γιαγιάκα! Να ζήσεις να μας ξαναδείς όλους μαζί!

Απο το φαγοπότι στην παραλία του αγίου Νικολάου στο Βασιλίτσι!

Αυτή την τράβηξε η Αννούλα!

 Και εδώ στην παραλία της αγίας Τριάδας! Την καλύτερη παραλία της Μεσσηνίας!



Παστό (ή σύγκλινο) της γιαγιάς μου

Εντάξει, το ξέρω ότι έχω να γράψω κάτι αιώνες...Μαζεύτηκε πολλή σκόνη εδώ μέσα και χρειάζεται γερά χέρια για να ξαραχνιάσουμε! Όχι ότι δεν είχα νέα για να γράψω-τουναντίον- έχω μαζέψει αρκετό υλικό στο σκληρό μου δίσκο και σ' αυτόν του υπολογιστή, αλλά μου παίρνει πάντα χρόνο να επιστρέψω στους ρυθμούς μου μετά το καλοκαίρι.
Και μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι χαλάρωσα τους μήνες που απουσιάζω...Όσοι από εσάς (ειδικά οι μαμάδες) έχετε μικρά παιδιά θα ξέρετε καλύτερα ότι η λέξη χαλάρωση έχει διαγραφεί προ πολλού από το λεξιλόγιό μας! Το πολύ πολύ να ευχαριστηθούμε κάποια βραδινή βολτίτσα με τον καλό μας ή/και με φίλους όταν κάποιοι παππούδες προσέχουν τα παιδιά στο σπίτι. Κατά τ' άλλα το πρόγραμμα των διακοπών είναι το πιο ζόρικο της χρονιάς! Τα μωρά ξυπνάνε με το που χαράζει και κοιμούνται λίγο το μεσημέρι (τους λείπει φαίνεται το κρεβατάκι τους, μήπως άλλη φορά να τα παίρνω μαζί;;;), τις δε υπόλοιπες ώρες πρέπει να κάνεις τον αστυνόμο όταν από τα πολλά χάδια των συγγενών (οκ, το δίκιο τους έχουν κι αυτοί, αλλά οι γονείς λουζόμαστε τις συνέπειες) ίσα που δεν σου καβαλάνε το σβέρκο!!!
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, αφού τελειώνει το πανηγύρι του καλοκαιριού, μόνο οι όμορφες αναμνήσεις μένουν, για να ζεσταίνουν τις κρύες μέρες του χειμώνα που εδώ στο Λιτόχωρο έχει ήδη μπει (μιλάμε για θερμοκρασίες 10 βαθμών τις τελευταίες μέρες και συνεχόμενη βροχή).
Μια ανάμνηση που ήθελα να κρατήσω ήταν η γιαγιά μου η καλή να φτιάχνει παστό χοιρινό! Την θυμάμαι χρόνια και χρόνια κάθε χειμώνα κοντά στο Φλεβάρη (γιατί τότε είναι το κρέας νοστιμότερο και το σίτεμά του καλύτερο λέει) να ετοιμάζει το παστό όπως το λένε στην Μεσσηνία ή αλλιώς το γνωστό σύγκλινο. Να το φυλάει σε μεγάλες γυάλες γεμάτες λάδι και να τις μοιράζει στα μ=παιδιά της να τις πάρουν στην πρωτεύουσα. Η μητέρα μου συνήθως το βγάζει για μεζέ σκέτο ή το βάζει όταν φτιάχνει καγιανά. Η γιαγιά μου βάζει τα κομμάτια με την πιο πολλή πέτσα (μιλάμε για χοντρή πέτσα όμως) στα γεμιστά, στο ρατατούιγ, στις μπάμιες στο φούρνο...Μιαμ, μιαμ!
Αυτό το παστό ήθελα και εγώ να μάθω να το φτιάχνω. Και της ζήτησα να κάνει μια εξαίρεση και να το φτιάξει τον Αύγουστο. Η γιαγιά μου ποτέ δεν μου χαλά το χατήρι!Κι ας είναι ήδη 90 χρονών, ο Θεός να την έχει καλά! Βγάλαμε και πολλές φωτογραφίες, και να η διαδικασία!

Κόβουμε το χοιρινό σε κομμάτια

το αλατίζουμε καλά καλά με χοντρό αλάτι και θρούμπι

Και το βάζουμε σε υφασμάτινη θήκη (εδώ μαξιλαροθήκη, προσέξτε το πάχος του λίπους του κομματιού!) και στο ψυγείο για δυο μέρες για να στραγγίξει τα υγρά του και να απορροφήσει τα αρτύματα)

Μετά από δυο μέρες βάζουμε το κρεατάκι μας σε καζάνι!!! γεμάτο κατά τα 2/3 με νερό και 1/3 με κόκκινο ξηρό κρασί. Βάζουμε και μερικές πορτοκαλόκουπες και βράζουμε...Μόλις γίνει βγάζουμε το κρεατάκι μας με τρυπητή κουτάλα

Το τελικό στάδιο είναι το τηγάνισμα του κρέατος. Σε καζάνι με μπόλικο λάδι ρίχνουμε το χοιρινό μας

Το χρώμα αυτό είναι υπέροχο! Δε συμφωνείτε;

 Καλοφάγωτο!!!

  

Ριγανομαζέματα

Την Κυριακή μας παρότρυναν κάποιο φίλοι, ο Νίκος και η Μελιτινή,να πάμε να μαζέψουμε ρίγανη στον Όλυμπο, πάνω απο τους Παλιούς Πόρους συγκεκριμένα. Ανεβήκαμε η οικογένεια σύσσωμη μαζί με άλλους δυο φίλους μας, τον Γιώργο και την Κυβέλη που φιλοξενούσαμε και πιάσαμε δουλειά! Όχι όλοι δηλαδή, μιας και εγώ τη σκαπούλαρα γιατί έπρεπε να θηλάσω την Αγλαϊα, η Πολυξένη όμως πολύ βοήθησε τον μπαμπά της!

Μάλιστα μάζεψαν και φύλλα ρίγανης εκτός απο τον ανθό, γιατί λένε οτι και αυτός έχει τα αιθέραια έλαια του άνθους και την ίδια χρησιμότητα με αυτό...Μετά τη βάλαμε μέσα σε μαξιλαροθήκες (γενικότερα σε ύφασμα πρέπει και όχι σε σακούλα) για να μην "ανάψει".

Το απόγευμα ο Ανδρέας την χώρισε σε μάτσα και την άφησε να στεγνώνει σε σκιερό μέρος μέχρι να ξεραθεί και να την τρίψουμε. Βγάλαμε με ιδρώτα την ρίγανη ενός τριμήνου λοιπόν για πρώτη φορά, μιας και μέχρι τώρα μόνο οι γονείς μου με προμήθευαν ριγανίτσα και νόμιζα οτι μπαίνει αυτόματα στο πιάτο!!! Αλλά όπως μου είπε και ο Ανδρέας η κούραση ήταν πολύ γλυκιά!

Καλοφάγωτη!

Άλλη μια μακαρονάδα

Λοιπόν, χάθηκα πάλι! Είναι που παντρεύτηκαν δυο καλοί φίλοι του Ανδρέα, ο ένας είναι και κουμπάρος μας( να ευτυχήσετε Δημήτρη και Μαριάνθη) και κατεβήκαμε στην Αθήνα για καμιά δεκαριά μέρες. Αν τώρα υπολογίσουμε και τις μέρες προετοιμασίας πριν το ταξίδι καθώς και τις μέρες επαναπροσαρμογής μας στο Λιτόχωρο, μπορείτε να καταλάβετε γιατί άργησα να επικοινωνήσω. Και θα έγραφα λίγο νωρίτερα αυτή την ανάρτηση (τουλάχιστον μια ώρα πριν!!!) αν δεν είχα χαθεί πάλι ανακαλύπτοντας υπέρχους ιστότοπους... Θα αναφερθώ ξανά σε αυτούς άλλη φορά γιατί βιάζομαι, πρέπει να κοιμηθώ σε λίγο μιας και δεν έχω την πολυτέλεια να ρυθμίζω πλέον το πρόγραμμά μου μόνη μου!
Ο λόγος που γράφω είναι για να παρουσιάσω μια μοναδικά εύκολη και καλοκαιρινή κατά τη γνώμη μου συνταγή που δοκίμασα χθες. Επιπλέον είναι μια συνταγή και ένας τρόπος για να φάνε τα παιδάκια που δυσκολεύονται το αυγό, το λέω εκ πείρας μιας και η μικρή  μεγάλη μου με ζορίζει λιγουλάκι σε αυτό το θέμα! Που λέτε είχα ελάχιστα πράγματα στο ψυγείο μου και ήθελα να φτιάξω κάτι διαφορετικό απο τη συνηθισμένη μακαρονάδα με σάλτσα, για να ανέβει λίγο η διάθεση μου δοκιμάζοντας μια καινούργια ιδέα και να χαρεί και ο Ανδρίκος μου (hopefully!!!). Την ιδέα την πήρα απο ένα υπέροχο βιβλίο μαγειρικής, Απο στοργή και χρώματα λέγεται, αλλά της άλλαξα τα φώτα ολίγον!
Τα βασικά συστατικά είναι σπαγγέτι και αυγά!Ααααα και παξιμάδια....
Βράζουμε τέσσερα αυγά (ή ανάλογα με τις μερίδες που θέλουμε να βγάλουμε) σε αλατισμένο νερό, τα βγάζουμε και ρίχνουμε το σπαγγέτι στο ίδιο νερό να βράσει. Εντωμεταξύ έχουμε θρυμματίσει παξιμαδάκια σε αρκετά μικρά κομμάτια, περίπου 60 γρμ, εγώ χρησιμοποίησα το multi για να τα κόψω(όχι έτοιμη γαλέτα-τριμμένη φρυγανιά γιατί είναι πολύ ψιλή και δεν θα έχει καλή υφή στο φαγητάκι μας), τα οποία και ρίχνουμε σε τηγανάκι με 3 κουταλιές λάδι και μια σκελίδα ψιλικομμένο σκόρδο καθώς και λίγο ζαμπόν ή άλλο αλλαντικό που σας βρίσκεται. Αφού ξανθύνει λίγο η φρυγανιά μας, ρίχνουμε μια χούφτα δυόσμο φρέσκο κομμένο στο χέρι και κατεβάζουμε απο τη φωτιά.
Λυώνουμε τα βρασμένα αυγά μας με τη βοήθεια λίγου απο το βρασμένο νερό και λίγο λαδάκι και αλατάκι (ίσως και πιπέρι για όσους θέλουν) και ανακατεύουμε με το σπαγγέτι μας που έχουμε ήδη σουρώσει και περιχύσει με λίγο λαδάκι (2-3 κουταλιές) που έχουμε κάψει. Ρίχνουμε και τη ΄σλτσα μας και ανακατεύουμε ξανά. Σερβίρουμε ζεστό και απολαμβάνουμε με μια κρύα μπυρίτσα. Πολύ δροσερό και νόστιμο πιατάκι!

Πρόταση: Αντί για δυόσμο μπορείτε να βάλετε μαϊντανό ή βασιλικό. Και θα είναι ακόμα καλύτερα, αν έχετε φυτέψει εσείς τα δικά σας μυρωδικά σε γλαστρούλες (ακόμα και όσοι μένετε σε διαμερίσματα μπορείτε), που μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε σε διάφορες συνταγές αλλά και ροφήματα. Είμαι σίγουρη ότι θα σας φανούν όλα διπλά νόστιμα! Μιλάω εκ πείρας.

Η βροχή στη στέγη

Όπως πέφτει, είναι ένας ήχος που με χαλάρώνει αφάνταστα... Και σχεδόν πάντα γυρνάει την μνήμη μου στα παιδικάτα μου, τότε που κατεβάιναμε με το αδερφάκι μου στο σπίτι της γιαγιάς στο χωριό και άκουγα, όποτε είχαμε την ευλογία να βρέξει, την καλοκαιρινή βροχή να πέφτει πάνω στο τσίγγινο σκέπαστρο της εξώπορτας! Και τώρα απολαμβάνω τον ίδιο ήχο στη σοφίτα που πάλι ανέβηκα και έχω αφήσει και ανοιχτό το παράθυρο και πάφτουν σταγονίτσες στα μπράτσα μου και μια τόσο ωραία δροσιά ξανανιώνει το δέρμα μου! Αχ, απλές και όμορφες στιγμές... Και σκέφτομαι τι να φτιάξω τώρα να τσιμπήσουμε, που τα παιδιά θα πέσουν για ύπνο και που θα πρέπει όμως να είναι σχετικά εύκολο για να μην μείνω πολλή ώρα στην κουζίνα. Ίσως μια πίτσα με πατάτες που ανακάλυψα...
Να περνάτε καλά και να χαίρεστε όταν το θυμάστε με τα απλά και τα μικρά! (το λέω για να το ακούω εγώ πρώτη!)

Νατάσα

Τι φάγατε σήμερα;

Τα σαββατιάτικα πρωινά συνήθως κυλάνε πολύ γρήγορα! Είναι η μόνη μέρα που είμαστε απο νωρίς με τον Ανδρέα και συνήθως έχουμε πολλά να κάνουμε! Σήμερα ας πούμε, βγήκαμε απο το σπίτι στις 10 το πρωί και γυρίσαμε στις 2 το μεσημέρι με δυο κουτσούβελα κατακουρασμένα, και λόγω της ζέστης που επισκέφτηκε και το Λιτόχωρο!

Ευτυχώς το φαγητό της Πολυξένης ήταν απο χθες έτοιμο, και με έβγαλε απο μεγάλο άγχος, ενώ η μικρή θηλάζει και είναι οικονομική!!!Η αλήθεια είναι, νομίζω το ίδιο ισχύει για κάθε μαμά, πώς δεν με νοιάζει καθόλου αν θα έχω εγώ να φάω, αρκεί να μην χρειάζεται να ετοιμάσω κάτι την τελευταία στιγμή για τα παιδιά...

Τελοσπάντων, όσο θήλαζα εγώ και ταυτόχρονα με το τάισμα της Πολυξένης (που ανέλαβε ο Ανδρέας), αποφάσισε να μαγειρέψει κιόλας ο καλός μου! Και μέσα σε ένα τέταρτο φάγαμε το πιο νόστιμο φαγητό της εβδομάδας!!!

Ταλιατέλες με σολωμό καπνιστό!!! Τσιγάρισε φρέσκο κρεμμυδάκι, έριξε μπόλικο άνιθο και ψιλοκομμένο σολωμό που είχαμε αγοράσει το πρωί (απο τα Lidl, πολύ νόστιμος και οικονομικός),έβαλε και φυτική κρέμα γάλακτος (καθότι νηστεύουμε όπως έχω ξαναγράψει), λίγο πιπέρι και καθόλου αλάτι (έχει αρκετό ο σολωμός) και έκανε μια σάλτσα μούρλια! Έριξε μέσα και τις ταλιατέλες που είχαν εντωμεταξύ βράσει σε αλατισμένο νερό(οι απλές, χωρίς αυγά) και σε χρόνο dt φάγαμε! Να φανταστείτε προλάβαμε και να κοιμηθούμε πριν να ξυπνήσουν οι τσούπρες!!!

Να'σαι καλά αγάπη μου! Ευχαριστώ!
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα αυτή τη συνταγή σε περίπτωση που δεν έχετε χρόνο ή που έχετε κόσμο και θέλετε να ετοιμάσετε κάτι εύκολο αλλά και νόστιμο και εντυπωσιακό!

Νατάσα

Νηστίσιμα cupcakes

Τελικά τις μισές μέρες του χρόνου έχουμε νηστεία! Τουλάχιστον να το φχαριστιόμαστε όμως! Εντάξει, δεν είμαι έτσι και πολύ μέσα στο πνεύμα της άσκησης, αλλά τι να κάνω, έχω τις αδυναμίες μου :). Ορίστε λοιπόν μια ανάρτηση για μια ΄συνταγή που δοκίμασα και μας άρεσε!

Αυτή την περίοδο ήταν σε αφθονία οι φράουλες. Και ένα απο τα καλά της επαρχίας είναι οτι βρίσκονται πολλοί φίλοι που σου προσφέρουν κατά καιρούς διάφορα καλούδια απο το χωραφάκι τους. Μας χάρισαν λοιπόν ένα καφάσι φράουλες! Αυτές που δεν μπορέσαμε να φάμε, τις έκανα παγωτό και κράτησα και δυο κουπάκια για να δοκιμάσω ένα γλυκό που βρήκα στην υπέροχη σελίδα της Deb,  smittenkitchen, strawberry brown butter bettys το ονομάζει! Πρόκειται για ένα είδος cupcakes τα οποία εκτός του οτι είναι πεντανόστιμα, είναι και αρκετά εύκολα στην παρασκευή τους.

Τη συνταγή θα την βρείτε στην ιστοσελίδα της οπότε δεν την επαναλαμβάνω, θα σας δώσω όμως μερικές συμβουλές για το τι να προσέξετε στην παρασκευή των κεκακίων!

Καταρχάς να προτιμήσετε λευκό ψωμί τοστ χωρίς κόρα. Εγώ δοκίμασα με ψωμί σικάλεως που είχα και δεν έγινε τόσο τραγανή η βάση. Επίσης, για να γίνει τραγανή η βάση πρέπει να περιχύσετε τα ψωμάκια με αρκετό βούτυρο και να τα απλώσετε με τον πλάστη για να ομογενοποιηθεί το ζυμάρι και να ε΄ποτίσει καλά με το βουτυράκι! Κατα τ' άλλα είναι μια πολύ εύκολη συνταγή. Νομίζω οτι θα γίνει πολύ πετυχημένη και με ώριμα βερύκοκα!

Αν την δοκιμάσετε, πείτε μου πώς την βρήκατε!

Αν επισκεφτείτε το προαναφερθέν blog, θαυμάστε και τις φωτογραφίες που παίρνει η συντάκτρια. Πραγματικά υπέροχες!!!

Ακούω φωνές...

Απο τον κάτω όροφο...Έχω ανέβει στη σοφίτα του σπιτιού για να μείνω λίγο μόνη μου και κάτω γίνεται ένας μικρός χαμός. Ο Ανδρέας είναι με τα παιδιά και κρατιέμαι με δυσκολία να μην κατέβω να βοηθήσω λίγο την κατάσταση. Όμως δεν θα το κάνω. Νομίζω οτι μου χρειάζεται λίγος προσωπικός χρόνος αλλιώς θα αρχίσω να βγάζω κραυγές! Είναι πολύ ωραίο να μεγαλώνεις παιδιά αλλά δεν πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου, αλλιώς δεν θα μπορείς να προσφέρεις σε κανέναν. Με τον Ανδρέα συμφωνήσαμε ότι θα μπορώ να απουσιάζω κάποιες μέρες για λίγη ώρα απο το σπίτι και να του αφήνω τα παιδιά, ώστε να κάνω κάτι προσωπικό που να με γεμίζει. Ελλείψει γιαγιάδων ήταν η μόνη λύση που προς το παρόν μπορούμε να σκεφτούμε.
Βέβαια στην πρώτη μου αυτή έξοδο τελικά κλείστηκα στη σοφίτα, πήρα μια φίλη μου τηλέφωνο, χάζεψα στο διαδίκτυο και τώρα γράφω αυτές τις γραμμούλες...Είναι η αμηχανία της αρχής, ελπίζω οτι σύντομα θα βρω πιο εποικοδομητικούς τρόπους να γεμίζω την ώρα μου. Μου έχει λείψει το ράψιμο ας πούμε...

Αλήθεια, οι μαμάδες που με διαβάζετε, πώς καταφέρνετε να βρίσκετε προσωπικό χρόνο;τον έχετε άραγε και εσείς ανάγκη;

Φανατική της οργάνωσης ή φανατικά οργανωτική;

Και ποιά η διαφορά τελικά; Ένς απο τους λόγους που διαφωνούμε με τον Ανδρίκο μου είναι γιατί θέλω πάντα το σπίτι να είναι μαζεμένο (προσοχή στον όρο, δεν είπα ΚΑΘΑΡΟ, μόνο συμμαζεμένο). Πραγματικά νομίζω οτι δεν μπορώ ν α λειτουργήσω αν δεν είναι σε τάξη ο χώρος μου. Ως εκ τούτου και με δεδομένο οτι έχω δυο μικρά παιδιά, έχω πολλές φορές εκνευρισμό γιατί κουράζομαι...Ως εκ τούτου επίσης ζητάω την βοήθεια του άντρα μου που όμως δεν έχει τα ίδια δεδομένα με εμένα και δεν μπορεί να καταλάβει την επιμονή μου! Ευτυχώς με βοηθάει αρκετά, όχι όμως και χωρίς γκρίνια συνήθως! Είναι άρρεν και έχει μάθει και αλλιώς, έχει κι αυτός τα δίκια του! Αλλά και εγώ δυσκολεύομαι να αλλάξω συνήθειες! Κλασσικό θέμα είναι αυτό του σαββατιάτικου πρωινού! Όταν εγώ θέλω να κάνω δουλειές με περισσότερη άνεση αφού είναι και ο σύζυγος στο σπίτι, ενώ εκείνος θέλει να τρώμε πρωινό με τις ωωωρεεες! Πείτε μου τώρα εσείς, δεν έχουμε και οι δυο μας τους λόγους μας;

Brownies με τυρί κρέμα

Την προηγούενη εβδομάδα επέστρεψα στο σχολείο! Αποφάσισα να διακόψω την άδεια μου μετά τo τέλος του τρίμηνου λοχείας, και να πάρω την άδεια ανατροφής απο Σεπτέμβρη...Είμαι πολύ τυχερή μιας και το σχολείο που έχω αποσπαστεί είναι δίπλα στο σπίτι μου και οι συνάδελφοι, με πρώτη την διευθύντρια, με έχουν διευκολύνει πάρα πολύ με το ωράριο!
Το λοιπόν, το βράδυ πριν παρουσιαστώ αποφάσισα να φτιάξω ένα γλυκό για να κεράσω τους συναδέλφους, αντί για να αγοράσω κάτι, που μου μοιάζει πιο απρόσωπο...Και ναι, σας έχω πει πώς έχω τη συνήθεια να δοκιμάζω καινούριες συνταγές την τελευταία στιγμή! Και μάλιστα, με πιάνει ο οίστρος μου συνήθως όταν πρόκειται να τις δοκιμάσουν άλλοι άνθρωποι! Ο Ανδρέας κάθε φορά μου προτείνει να φτιάξω κάτι που ξέρω και εγώ κάθε φορά κάνω του κεφαλιού μου! Πάντως δεν έχω παράπονο, τις περισσότερες φορές (αν και με λίγο άγχος παραπάνω και μερικά απρόοπτα κάποιες φορές) βγαίνω ασπροπρόσωπη! Έτσι και με το γλυκάκι μου αυτό... Πρώτη φορά το δοκιμάζω, αλλά και πέτυχε και βγήκε πεντανόστιμο! Τη συνταγή την βρήκα σε ένα βιβλίο που είχα αγοράσει στην Αυστρία και την προτείνω ανεπιφύλακτα! Μόνο να με συγχωρείτε, γιατί πάλι δεν έβγαλα πετυχημένες φωτογραφίες του εγχειρήματος! Αυτά συμβαίνουν όταν ξεκινάς στις 10 το βράδυ να ετοιμάζεις γλυκό και έχεις να σηκωθείς - ποιός ξέρει τι ώρα- για να θηλάσεις και άρα τρέχεις για να προλάβεις όσο περισσότερο ύπνο γίνεται!!!
Τα υλικά:
200γρμ τυρί κρέμα (πχ Philadelphia)
2-3 σταγόνες άρωμα βανίλιας
250γρμ ζάχαρη
2 αυγά
100γρμ βούτυρο φυτικό
3 κ.σ. κακάο σκόνη
100γρμ αλεύρι κοσκινισμένο
1 κ.γ. baking powder
50γρμ καρύδια τριμμένα

Και για το γλάσσο:
50γρμ βούτυρο φυτικό
1 κ.σ γάλα
100γρμ ζάχαρη άχνη
2 κ.σ. κακάο σκόνη
Οι ποσότητες αυτές αντιστοιχούν σε ένα τετράγωνο ταψάκι πλευράς 20εκ ή σε ένα στρογγυλό αντίστοιχης διαμέτρου.

Καταρχής, βουτυρώνουμε τον πάτο του ταψιού και καλύπτουμε με λαδόκολλα. Ανακατέβουμε το τυρί κρέμα με το άρωμα βανίλιας και 25γρμ ζάχαρη. Σε άλλο σκεύος χτυπάμε για 10 λεπτά (μη βαρεθείτε!έχει σημασία ο χρόνος για το αφράτεμα της ζύμης!)  τα αυγά με την υπόλοιπη ζάχαρη μέχρι να αποκτήσει μια υφή σαν μαρέγκα (δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω καλύτερη μετάφραση απο τα γερμανικά). Εντωμεταξύ βάζουμε σε μπεν-μαρί το βούτυρο και το κακάο και μάλις λιώσει το προσθέτουμε στο μίγμα των αυγών και ανακατεύουμε με μια κουτάλα. Προσθέτουμε το αλεύρι, το baking powder και τα καρύδια και ανακατεύουμε να όμογενοποιηθούν. Ρίχνουμε το μισό μίγμα στο ταψί και απο πάνω απλώνουμε το μίγμα με το τυρί. Συνεχίζουμε απλώνοντας και το υπόλοιπο μίγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 40-45 λεπτά. Όταν κρυώσει απλώνουμε και το γλάσσο που είναι αρκετά πηχτό και που φτιάχνεται ζεσταίνοντας το βούτυρο μαζί με το γάλα και κατόπιν ανακατεύοντας με την άχνη και το κακάο.
Σας εγγυώμαι οτι η γεύση είναι καταπληκτική! Και πρωτότυπη!
Περιμένω εντυπώσεις!

Βάπτιση Αγλαϊας

Το προηγούμενο Σάββατο απόκτησε τον φύλακα άγγελό του και ο δεύτερος μας άγγελος που πλέον ακούει στο όνομα Αγλαϊα! Στηρίζοντας την παράδοση που θέλει τα παιδιά να παίρνουν τα ονόματα των παππούδων-γιαγιάδων, η δεύτερή μας κορούλα πήρε το όνομα της μητέρας μου. Αρχικά είχα τις αμφιβολίες μου, δεν μου ηχούσε καλά το όνομά αυτό. Τώρα όμως το έχω αγαπήσει (ίσως γιατί έτσι λένε τώρα το μωρό μου;) και το υποστηρίζω! Εννοώ οτι χαίρομαι που της δώσαμε ένα τόσο ιδιαίτερο όνομα και με τέτοια εννοιολογία (αγλάϊσμα = ωραιότης) και δεν σκοπεύουμε να την φωνάζουμε με υποκοριστικό!
Η βάπτισή της έγινε στο Λιτόχωρο και ανελπίστως ήρθαν πολλοί συγγενείς και φίλοι απο την Αθήνα, αψηφώντας την μεγάλη απόσταση! Τα περάσαμε υπέροχα! Την εβδομάδα όμως πριν την βάπτιση, έχυσα πολύ ιδρώτα κυριολεκτικά! Θυμάστε τις περιβόητες μπομπονιέρε που θα έφτιαχνα με τα χεράκια μου για το μυστήριο; Ε λοιπον ξεχάστε την διακόσμηση με τσόχα! Νο time my friends!!! Απορώ πώς είχα την ψευδαίσθηση οτι θα τα καταφέρω (Εδώ δεν προλαβαίνω να γράψω δυο κουβέντες σε τούτον εδώ τον χώρο!). Έραψα βέβαια μόνη μου 100 πουγκάκια (κάθε βράδυ απο λίγα για μια εβδομάδα) και πήρα κορδελίτσες σε ταιριαστά χρώματα, σουέντ και κηροκλωστή, και φτιάξαμε (ναι, είχα και βοηθούς!) το βράδυ πριν την βάφτιση, όμορφα φιογκάκια! Και ναι, εφτιαξα, με την πολύτιμη βοήθεια της Χριστίνας- ξαδερφούλας μου, 100 μπισκότα που τα γλάσαρα!!!!!!!!!!
Φοβερή εμπειρία! Μέχρι την Παρασκευή δεν ήμουν σίγουρη αν θα πετύχαιναν ή θα έπρεπε τελικά να προδώσω τις ιδέες μου και να αγοράσω κουφέτα για να γεμίσω τα πουγκιά μου! (γιατί αν θυμάστε, δεν ήθελα να φτιάξω συμβατικές μπομπονιέρες τρομάρα μου). Βασικά ξεκίνησα την Τρίτη της Διακαινησίμου να δοκιμάζω συνταγή για μπισκότα. Ευτυχώς με την δεύτερη φουρνιά πέτυχα και την γεύση και το μέγεθος (ούτε μεγάλα, ούτε μικρά). Έπρεπε όμως να ήξερα απο την αρχή πώς να τα φτιάξω μιας και δεν κάνουμε τελευταία στιγμή δοκιμές!Ποτέ, ποτέ! Το υλικό και κυρίως το ψυχικό κόστος είναι μεγάλα!

Και μετά δοκίμασα το γλάσο! Αυτό μην το δοκιμάσετε ΠΟΤΕ την τελευταία στιγμή! Είδα και έπαθα για να το  πετύχω! Απο Τετάρτη ως Παρασκευή γλάσαρα μπισκότα! Καθόλου εύκολη δουλειά! Είχα αγοράσει και κορνέ (20 ευρουδάκια το πλήρωσα) και τελικά ούτε που μπόρεσα να το χρησιμοποιήσω. Το γλάσσο ξέρετε είναι πολύ ιδιαίτερο στη χρήση. Για να σταθεί πρέπει να είναι πολύ πηχτό και αν είναι πηχτό δεν βγαίνει απο το κορνέ  εύκολα!Αφήστε που στεγνώνει και παγώνει γρήγορα. Είχα δει και εγώ κάτι ωραία μπισκότα σε διάφορες σελίδες στο διαδίκτυο και νόμιζα η καλή σου οτι θα τα έφτιαχνα ίδια και εγώ! Δοξάζω τον Θεό που κατάφερα να κάνω τελικά, και μετά πο πολύ κόπο, αξιοπρεπή τουλάχιστον μπισκότα! Βέβαια τώρα έχω μάθει αρκετά τον τρόπο χειρισμού του γλάσσου, αλλά έφαγα άγχος πολύ!!! Οπότε, η συμβουλή μου είναι: Πάντα να δοκιμάζετε απο πριν κάτι που δεν έχετε ξαναδοκιμάσει και πρόκειται να το μοιραστείτε με άλλους και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες!

Να και μερικές φωτο απο τα μπισκοτάκια μου (ούτε φωτο δεν είχα κουράγιο να τραβήξω!)

Συγχωρέστε μου τη καλλιτεχνική προχειρότητα!

                             

Ευχαριστώ πολύ!

Την Μάρη (http://tallamarh.blogspot.com/) που με βρήκε, μου χάρισε το παραπάνω βραβείο, και μου θύμισε οτι υπάρχω στον κυβερνοχώρο!Μάλλον μου χάρισες με μεγάλη γεναιοδωρία αυτό το βραβείο, μιας και τον ιστότοπό μου ελάχιστα τον ανανεώνω! Ίσως όμως να μου έδωσες και την ευκαιρία να αρχίσω να προσπαθώ περισσότερο να βρίσκω χρόνο και κυρίως όρεξη για επικοινωνία διαδικτυακή! Γιατί, δεν είναι οτι δεν έχω για τι να γράψω, είναι που κάθε μέρα έχω τόσα πολλά να κάνω, μιας και έχω δυο μικρές, πολύ μικρές(!!), 17 και 3 μηνών, και είμαι μόνη μου στο σπίτι! Έτσι, όταν έρχεται η ευλογημένη ώρα του ύπνου τους, εγώ το μόνο που θέλω είναι να αράξω σε έναν καναπέ και να αποβλακωθώ στην τηλεόραση. Με καταλαβαίνετε;
Λοιπόν, αφιερώνω και εγώ με τη σειρά μου, κάπως έτσι δεν πάει, αυτό το βραβείο σε μερικούς ιστότοπους που μου αρέσουν!
http://creationsbyeve.blogspot.com/
http://afewprettythings.blogspot.com/

Thank you ladies!

Να ζήσεις Ανδρίκο!!!

Και χρόνια πολλά!!!
Σήμερα έχει γενέθλια ο καλός μου! Το πρωί που έφυγε για την εκκλησία, αποφάσισα να του φτιάξω ένα τουρτο-κέϊκ έκπληξη, να το βρει όταν γυρίσει! Βγήκε πεντανόστιμο, νηστίσιμο και πανεύκολο!!! Τα υλικά είναι πολύ απλά:

3/4 φλυτζανιού λάδι, κατά προτίμηση σπορέλαιο
2 φλυτζάνια ζάχαρη
3 1/2 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φλυτζάνια κρύο νερό
2 κουταλιές σούπας ξύδι
6 κουταλιές σούπας κακάο
1 κουτάλι γλυκού αλάτι
2 κουτάλια γλυκού σόδα 
2 βανίλιες

Καταρχήν χτυπάμε τη ζάχαρη με το λάδι και στη συνέχεια ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 45 περίπου λεπτά.
Μπορούμε να γαρνίρουμε με γλάσσο σοκολάτας ή νηστίσιμη σαντιγύ (που χτυπάμε δηλαδή με νερό κρύο αντί για γάλα), όπως έκανα εγώ.
Να ζήσεις Ανδρίκο μου! Να σε χαιρόμαστε!Σε αγαπάμε πολύ!

Όταν έχω ελεύθερο χρόνο...

Ψάχνω στον ιστό-κοσμο για καινούργιες ιδέες για χειροποίητες δημιουργίες. Αυτό σας το έχω ξαναπεί...Και σαν χαζομαμά που είμαι, μου αρέσει να βρίσκω tutorials (πώς να το πω τώρα στα ελληνικά; σεμινάρια ίσως) για παιδικά ρούχα και αξεσουάρ. Να μοιραστώ μερικά μαζί σας;;; Ελπίζω κάποια στιγμή να βρω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να αρχίσω να τα φτιάχνω κιόλας. Μέχρι τότε...φάτε μάτια ψάρια!!!

http://homegrownhappy.blogspot.com/search/label/Sewing


http://www.make-baby-stuff.com/make-baby-stuff-blog.html


http://neverenoughhours.blogspot.com/2007/12/easy-skirt-tutorial.html

Αυτά...για αρχή!

Μπομπονιέρες

Λοιπόν, αυτό είναι ένα δοκιμαστικό μπομπονιέρας. Σκέφτομαι να ράψω πουγκάκια και να τα διακοσμήσω με κάτι τσόχινο. Όχι την συγκεκριμένη καρφίτσα, τη βρίσκω πολύ μεγάλη για το μέγεθος της μπομπονιέρας, ίσως μια πεταλούδα- καρφίτσα. Μήπως έχετε κάποια ιδέα; Πάντως θα πρέπει να είναι εύκολο στην κατασκευή μιας και πρόκειται να φτιάξω 100 κομμάτια.

Όλα πήγαν καλά!

Τελικά γέννησα στις 25 του Γενάρη!Και πήγαν όλα, δόξα τω Θεώ, μια χαρά!Οι πόνοι άρχισαν στις 7 το πρωί. Κατά τις 8.30 τηλεφώνησα στον Ανδρέα, που εντωμεταξύ είχε κατέβει στον Πειραιά, και ο οποίος μέσα σε μισή ώρα είχε επιστρέψει στο Γαλάτσι!!!Μόνο μισή ώρα μας πήρε να φτάσουμε στο Αττικό Νοσοκομείο (έπρεπε να βλέπατε πώς έτρεχε και κόρναρε στην εθνική, ήταν ώρα αιχμής που όλος ο κόσμος πήγαινει στη δουλειά του γαρ!) και άλλη μια ώρα για να γεννήσω το χαριτωμένο μας κοριτσάκι βάρους 3 κιλών! Αφού να φανταστείτε, ούτε επισκληρίδιο δεν πρόλαβα να κάνω! Ίσως και ευτυχώς τελικά (τουλάχιστον για μια φορά), γιατί είχα την ευκαιρία να βιώσω τη γέννα ολοκληρωτικά! Όχι και τόσο δύσκολα όσο το φανταζόμουν τελικά!

Τώρα έχουμε ήδη γυρίσει το Λιτόχωρο, όπου προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα...Κάθε αρχή και δύσκολη....Νοσταλγώ τις νύχτες που μπορούσα να κοιμάμαι!
Όμως, και παρόλη την κούραση, έχω αρχίσει να ετοιμάζω τις μπομπονιέρες για τη βάφτιση της μικρής, που λέμε να γίνει μετά το Πάσχα.Τώρα που το βρίσκω το κουράγιο για ράψιμο κτλ; Νομίζω οτι είναι ένα καλό αντίδοτο στην μονοτονία της διαδικασίας θηλασμός, ντάντεμα, μαγείρεμα και πάλι απ' την αρχή! όταν υπάρχει ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος φυσικά.
 Τις μπομπονιέρες σκέφτομαι να μην τις γεμίσω με κουφέτα...Επειδή όμως τίποτα δεν είναι ακόμα σίγουρο, επιφυλάσσομαι να σας πω αργότερα τις ιδέες μου! Δέχομαι όμως με χαρά τις δικές σας προτάσεις!

Αναμένωντας...

Και να που έφτασε ο καιρός!Εδώ και μια εβδομάδα έχουμε κατέβει στην Αθήνα σε αναμονή της άφιξης της δεύτερής μας κόρης! Θα μπορούσα βέβαια να γλιτώσω την ταλαιπωρία και να γεννήσω στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχω τόση εμπιστοσύνη στον γυναικολόγο μου εδώ, που τελικά το αποφάσισα. Να προσεύχεστε να πάνε όλα καλά!