Macarons ή αλλιώς τα μακαρόν της καρδιάς μου!

Η αλήθεια είναι πώς δεν ξέρω στην πραγματικότητα τι γεύση έχουν τα macarons, μιας και τα μόνα που έχω δοκιμάσει είναι τα δικά μου! Είναι όμως εθιστικά! Βασικά, η διαδικασία δημιουργίας τους με γοητεύει, που έχει τόσα μυστικά που θέλω να ανακαλύψω...Γιατί πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική στις δοσολογίες των υλικών, και στον τρόπο που συμπεριφέρομαι στη ζύμη, και στον τρόπο που σχηματίζω τα ευαίσθητα "μπισκοτάκια" με το κορνέ, και στον χρόνο που τα ψήνω, και στους συνδυασμούς που κάνω για να μην βγουν τόσοοο γλυκά...


Για μένα που δεν έχω συνηθίσει να είμαι τόσο προσεκτική στην κουζίνα μου, όλα τα παραπάνω αποτελούν πρόκληση, μιας και περισσότερο λειτουργώ βάσει ενστίκτου και μύτης! Όμως τώρα βρήκα το μάστορά μου! Και το απολαμβάνω...

Ήδη μέσα σε δυο εβδομάδες έχω φτιάξει δυο φορές macarons και σκοπεύω να ξαναφτιάξω. Τα συντηρώ στην κατάψυξη και θα τα δώσω χριστουγενιάτικο δώρο σε ΌΛΟΥΣ τους φίλους μας. Γιατί δεν μπορώ να τα φάω όλα μόνη μου ( ο Ανδρέας νηστεύει και στα παιδιά δίνω λίγα γλυκά, όσο ακόμα εξαρτάται απο εμένα το τι τρώνε), και γιατί θέλω να ακούσω τις κριτικές τους.

Επιπλέον διαβάζω συνεχώς συνταγές και εμπειρίες άλλων blog-φιλενάδων μου και μη, για να καταφέρω να τα τελειοποιήσω. Μέχρι και σε μια φίλη στο Παρίσι έγραψα, να μου στείλει ένα πακέτο macarons απο το περίφημο Laduree, να δω πώς πρέπει να είναι η γεύση τους (πλιζ Μαράκι, στείλε μου)...

Για την ώρα θα μοιραστώ μαζί σας την πρώτη συνταγή που δοκίμασα, την οποία βρήκα στην εκπληκτική γειτονιά του sugar buzz. Είναι σοκολατένια macarons με γέμιση λευκής σοκολάτας. Απλά υπέροχα!

Να τα δοκιμάσετε οπωσδήποτε, αρκεί να σας αρέσουν τα πολύ γλυκά γλυκά, γιατί περί τέτοιων πρόκειται. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω μια γέμιση με λεμόνι, για να ελαφρύνω κάπως την γεύση τους.
Έπεται συνέχεια λοιπόν...

Τάρτα με ροδάκινα

Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τα υλικά που μου προσφέρει η κάθε εποχή...Όχι οτι τα γνωρίζω και όλα, ακόμα μαθαίνω πολλά απο τη μαμά μου! Είμαι πάντως της άποψης πώς και πιο φτηνά ψωνίζεις έτσι, και πιο νόστιμα μαγειρεύεις!

Αυτές τις ημέρες, έψαχνα μια καλή συνταγή για γλυκό με ροδάκινα. Βρήκα μια στην smitten kitchen, την οποία τροποποίησα λίγο και ήταν πραγαματικά φανταστική!!!

Πλούσια σε αρώματα, φρέσκα ροδάκινα και βουτυράκι, ελαφριά και διαφορετική! Γιατί να περιορίζουμε τους ουρανίσκους μας μόνο σε γλυκά με σοκολάτα και σιρόπι, όταν υπάρχουν τόσα άλλα, εξίσου ωραία και ίσως πιο υγιεινά;

Μετά τον πρόλογό μου, ακολουθεί η συνατγή. Ελπίζω να την επαναλάβω σύντομα. Πιστεύω οτι θα είναι εξίσου πετυχημένη και με βερύκοκα...

Για τη ζύμη θα χρειαστείτε,

1 1/4 κούπας αλεύρι γενικής χρήσης, (συν το αλεύρακι που απαιτείται για ανοίξετε τη ζύμη σε φύλλο για ταρτιέρα διαμέτρου 25εκ ή κάποιο αντίστοιχο σε μέγεθος πυρέξ)

2 κ.σ. ζάχαρη

λίγο αλάτι,

1/2 κούπα κρύο βούτυρο, κομμένο σε μικρά κομμάτια,
1 μεγάλο ασπράδι αυγού, ελαφρά χτυπημένο,
2 κ.σ κρύο νερό, μπορεί όμως να χρειαστεί και παραπάνω

Αφού ανακατέψουμε το αλεύρι, αλάτι και ζάχαρη, ρίχνουμε και τα κομμάτια του βούτυρου και χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν. Στη συνέχεια ρίχνουμε το ασπράδι του αυγού, χαμηλώνουμε την ταχύτητα και συνεχίζουμε με το νερό, λίγο-λίγο. Σκοπός είναι να γίνει μια ζύμη απλά ενωμένη. Την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την βάζουμε στην κατάψυξη για τουλάχιστον 1 ώρα (και μέχρι 2 μέρες λέει, η πρωτότυπη συνταγή, δεν το έχω δοκιμάσει όμως ακόμα).

Ο λόγος που θα μπει στην κατάψυξη είναι ώστε μόλις ψηθεί να γίνει τραγανή και "ψιχουλιαστή", όπως όλες οι τάτρες που σέβονται τον εαυτό τους!

Όταν βγει η ζύμη απο την κατάψυξη, πρέπει γρήγορα να ανοιχτεί σε φύλλο, για να μην γίνει ελαστική. Και επειδή αυτό απαιτεί λίγη έξτρα δύναμη στα χέρια, καλό θα ήταν να την έχετε βάλει απο πριν στην κατάψυξη εν είδη φύλλου (απλά πατικωμένη ενννοώντας) και όχι σαν μπάλα.Την ανοίγετε στο μέγεθος της ταρτιέρας σας και λίγο παραπάνω ώστε να καλύπτει τα τοιχώματα, χρησιμοποιώντας λίγο αλευράκι για να μην κολλάει στον πλάστη. Ακόμα και αν σπάσει το φύλλο, ΔΕΝ πειράζει! Τοποθετείστε το όπως σας βγει και κλείστε τις τρύπες με ζυμαράκι. Δεν θα φανεί τίποτα!!! Αφού τοποθετθεί στο πάτο της ταρτιέρας, της κάνουμε τρύπες με ένα πηρούνι, για να μη φουσκώσει στο ψήσιμο. Επιπλέον, την καλύπτουμε με ένα κομμάτι λαδόκολλα και ρίχνουμε απο πάνω φασόλια, για τον ίδιο λόγο. Την βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 10 λεπτά στους 180 C, βγάζουμε τη λαδόκολλα και αφήνουμε άλλα 5 λεπτά. Εντωμεταξύ έχουμε ετοιμάσει τη γέμιση για την ταρτούλα μας, που είναι πολύ απλή...

Βασικά, το διαφορετικό σε αυτή την τάρτα είναι τα "ψίχουλα", όπως τα λέω εγώ, που θα ρίξετε, καθώς και η κρέμα γαλάκτος που της δίνει μια πιο βαθιά και απαλή γεύση. Για τα "ψίχουλα" αυτά θα χρειαστείτε,

1/4κούπας ζάχαρη άχνη,

1/4 κ.γλ.baking powder,
ελάχιστο αλάτιt

3-6κ.σ. αλεύρι γενικής χρήσης (εγώ έβαλα 6 για περισσότερο κριτσανιστό αποτέλεσμα)
1/4 κούπας κρύο βούτυρο, κομμένο σε μικρά κομμάτια,

Όλα τα παραπάνω τα πλάθουμε με τα χεράκια μας,ώστε να γίνει ένα ζυμαράκι που θα το ρίξουμε ψιχουλιαστό στον πάτο της τάρτας που εντωμεταξύ έχουμε βγάλει απο τον φούρνο.

ενώ θέλουμε επίσης 5 ώριμα (αλλά όχι πολύ) ροδάκινα, κκαθαρισμένα και κομμένα σε τέταρταμ τα οποία θα έχουμε πρώτα ραντίσει με 2-4κ.σ. ζάχαρη και ελάχιστο αλάτι, σε ένα μπωλάκι, ώστε να βγάλουν τα πολλά υγρά τους, καθώς και 8-9κ.σ κρέμα γάλακτος.

Στην τελική ευθεία τώρα...Περιχύνουμε το φύλλο που έχουμε βγάλει απο το φούρνο με 2-3 κ.σ. κρέμα γάλακτος, το 1/3 απο το ψιχουλιαστό μας ζυμαράκι και το 1/3 απο τα ροδάκινα. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία άλλες 2 φορές και ξαναβάζουμε στο φούρνο την τάρτα μας.

Ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει η ταρτούλα μας....

Καλά ψησίματα 

Σημείωση! τις επόμενες μέρες η τάρτα μας διατηρείται στο ψυγείο, και μαλιστα βρίσκω οτι τρώγεται και πιο ευχάριστα κρύα!

κατασκευές του Πάσχα, αλλά όχι πασχαλινές

Χριστός Ανέστη!
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και χαρούμενοι! Τη στιγμή που γράφω εγώ είμαι πολύ καλά, γιατί η ώρα είναι 9 το πρωί και ακόμα οι μικρές δεν έχουν ξυπνήσει! Έτσι μου μένει λίγος πολύτιμος και ορεξάτος χρόνος να κάνω κάτι που με ευχαριστεί. Τουτέστιν, να γράψω δυο γραμμούλες εδώ πέρα! Η αλήθεια είναι πώς δεν κάνω και πολλά πράγματα τους τελευταίους μήνες. Η καθημερινότητα δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια και συν τοις άλλοις είμαι και πάλι έγκυος! Περιμένουμε το τρίτο μας παιδάκι, πρώτα ο Θεός, και δεν είμαι για πολλά πολλά.
Παρόλα αυτά, λίγες εβδομάδες πριν έφτιαξα μια όμορφη και απλή κατασκευή, που πρόλαβα να την τραβήξω και μερικές φωτογραφίες, πριν την χαρίσω σε μια φίλη. Αφορμή στάθηκε μια καρέκλα σκηνοθέτη που σκίστηκε ενώ καθόμουν (και να φανταστείτε οτι δεν έχω πάρει πολλά κιλά ακόμα!!!). Το μπεζουλί καραβόπανο ήταν πειρασμός για εμένα! Αρχικά σκεφτόμουν να φτιάξω μια καλοκαιρινή τσαντούλα για εμένα, αλλά επειδή στην πορεία της κατασκευής, δεν με ικανοποιούσε το μέγεθος και το σχέδιο, μου έριξε μια ωραία ιδέα ο Ανδρέας.
Έτσι, έφτιαξα μια θήκη που στην πλάτη της έχει μαγνητάκια για να μπορεί να στηρίζεται στο ψυγείο (αυτό σκέφτηκα εγώ, φυσικά μπορεί να κρεμαστεί και στον τοίχο) και μπορούμε να κρύβουμε τους λογαριασμούς μας και ότι άλλο νομίζουμε.
Πολλή εύκολη η κατασκευή της, στην δε μπροστά επιφάνεια, έραψα περισσευάμενα κομμάτια ύφασμα αλλά και ζωγράφισα (εγώ, όχι η Πολυξένη!).

Εδώ έκρυψα 5 μικρά στρογγυλά μαγνητάκια



Πολλά φιλιά μαγιάτικα
Νατάσα