Όπως πέφτει, είναι ένας ήχος που με χαλάρώνει αφάνταστα... Και σχεδόν πάντα γυρνάει την μνήμη μου στα παιδικάτα μου, τότε που κατεβάιναμε με το αδερφάκι μου στο σπίτι της γιαγιάς στο χωριό και άκουγα, όποτε είχαμε την ευλογία να βρέξει, την καλοκαιρινή βροχή να πέφτει πάνω στο τσίγγινο σκέπαστρο της εξώπορτας! Και τώρα απολαμβάνω τον ίδιο ήχο στη σοφίτα που πάλι ανέβηκα και έχω αφήσει και ανοιχτό το παράθυρο και πάφτουν σταγονίτσες στα μπράτσα μου και μια τόσο ωραία δροσιά ξανανιώνει το δέρμα μου! Αχ, απλές και όμορφες στιγμές... Και σκέφτομαι τι να φτιάξω τώρα να τσιμπήσουμε, που τα παιδιά θα πέσουν για ύπνο και που θα πρέπει όμως να είναι σχετικά εύκολο για να μην μείνω πολλή ώρα στην κουζίνα. Ίσως μια πίτσα με πατάτες που ανακάλυψα...
Να περνάτε καλά και να χαίρεστε όταν το θυμάστε με τα απλά και τα μικρά! (το λέω για να το ακούω εγώ πρώτη!)
Νατάσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου