Ακούω φωνές...

Απο τον κάτω όροφο...Έχω ανέβει στη σοφίτα του σπιτιού για να μείνω λίγο μόνη μου και κάτω γίνεται ένας μικρός χαμός. Ο Ανδρέας είναι με τα παιδιά και κρατιέμαι με δυσκολία να μην κατέβω να βοηθήσω λίγο την κατάσταση. Όμως δεν θα το κάνω. Νομίζω οτι μου χρειάζεται λίγος προσωπικός χρόνος αλλιώς θα αρχίσω να βγάζω κραυγές! Είναι πολύ ωραίο να μεγαλώνεις παιδιά αλλά δεν πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου, αλλιώς δεν θα μπορείς να προσφέρεις σε κανέναν. Με τον Ανδρέα συμφωνήσαμε ότι θα μπορώ να απουσιάζω κάποιες μέρες για λίγη ώρα απο το σπίτι και να του αφήνω τα παιδιά, ώστε να κάνω κάτι προσωπικό που να με γεμίζει. Ελλείψει γιαγιάδων ήταν η μόνη λύση που προς το παρόν μπορούμε να σκεφτούμε.
Βέβαια στην πρώτη μου αυτή έξοδο τελικά κλείστηκα στη σοφίτα, πήρα μια φίλη μου τηλέφωνο, χάζεψα στο διαδίκτυο και τώρα γράφω αυτές τις γραμμούλες...Είναι η αμηχανία της αρχής, ελπίζω οτι σύντομα θα βρω πιο εποικοδομητικούς τρόπους να γεμίζω την ώρα μου. Μου έχει λείψει το ράψιμο ας πούμε...

Αλήθεια, οι μαμάδες που με διαβάζετε, πώς καταφέρνετε να βρίσκετε προσωπικό χρόνο;τον έχετε άραγε και εσείς ανάγκη;

Φανατική της οργάνωσης ή φανατικά οργανωτική;

Και ποιά η διαφορά τελικά; Ένς απο τους λόγους που διαφωνούμε με τον Ανδρίκο μου είναι γιατί θέλω πάντα το σπίτι να είναι μαζεμένο (προσοχή στον όρο, δεν είπα ΚΑΘΑΡΟ, μόνο συμμαζεμένο). Πραγματικά νομίζω οτι δεν μπορώ ν α λειτουργήσω αν δεν είναι σε τάξη ο χώρος μου. Ως εκ τούτου και με δεδομένο οτι έχω δυο μικρά παιδιά, έχω πολλές φορές εκνευρισμό γιατί κουράζομαι...Ως εκ τούτου επίσης ζητάω την βοήθεια του άντρα μου που όμως δεν έχει τα ίδια δεδομένα με εμένα και δεν μπορεί να καταλάβει την επιμονή μου! Ευτυχώς με βοηθάει αρκετά, όχι όμως και χωρίς γκρίνια συνήθως! Είναι άρρεν και έχει μάθει και αλλιώς, έχει κι αυτός τα δίκια του! Αλλά και εγώ δυσκολεύομαι να αλλάξω συνήθειες! Κλασσικό θέμα είναι αυτό του σαββατιάτικου πρωινού! Όταν εγώ θέλω να κάνω δουλειές με περισσότερη άνεση αφού είναι και ο σύζυγος στο σπίτι, ενώ εκείνος θέλει να τρώμε πρωινό με τις ωωωρεεες! Πείτε μου τώρα εσείς, δεν έχουμε και οι δυο μας τους λόγους μας;

Brownies με τυρί κρέμα

Την προηγούενη εβδομάδα επέστρεψα στο σχολείο! Αποφάσισα να διακόψω την άδεια μου μετά τo τέλος του τρίμηνου λοχείας, και να πάρω την άδεια ανατροφής απο Σεπτέμβρη...Είμαι πολύ τυχερή μιας και το σχολείο που έχω αποσπαστεί είναι δίπλα στο σπίτι μου και οι συνάδελφοι, με πρώτη την διευθύντρια, με έχουν διευκολύνει πάρα πολύ με το ωράριο!
Το λοιπόν, το βράδυ πριν παρουσιαστώ αποφάσισα να φτιάξω ένα γλυκό για να κεράσω τους συναδέλφους, αντί για να αγοράσω κάτι, που μου μοιάζει πιο απρόσωπο...Και ναι, σας έχω πει πώς έχω τη συνήθεια να δοκιμάζω καινούριες συνταγές την τελευταία στιγμή! Και μάλιστα, με πιάνει ο οίστρος μου συνήθως όταν πρόκειται να τις δοκιμάσουν άλλοι άνθρωποι! Ο Ανδρέας κάθε φορά μου προτείνει να φτιάξω κάτι που ξέρω και εγώ κάθε φορά κάνω του κεφαλιού μου! Πάντως δεν έχω παράπονο, τις περισσότερες φορές (αν και με λίγο άγχος παραπάνω και μερικά απρόοπτα κάποιες φορές) βγαίνω ασπροπρόσωπη! Έτσι και με το γλυκάκι μου αυτό... Πρώτη φορά το δοκιμάζω, αλλά και πέτυχε και βγήκε πεντανόστιμο! Τη συνταγή την βρήκα σε ένα βιβλίο που είχα αγοράσει στην Αυστρία και την προτείνω ανεπιφύλακτα! Μόνο να με συγχωρείτε, γιατί πάλι δεν έβγαλα πετυχημένες φωτογραφίες του εγχειρήματος! Αυτά συμβαίνουν όταν ξεκινάς στις 10 το βράδυ να ετοιμάζεις γλυκό και έχεις να σηκωθείς - ποιός ξέρει τι ώρα- για να θηλάσεις και άρα τρέχεις για να προλάβεις όσο περισσότερο ύπνο γίνεται!!!
Τα υλικά:
200γρμ τυρί κρέμα (πχ Philadelphia)
2-3 σταγόνες άρωμα βανίλιας
250γρμ ζάχαρη
2 αυγά
100γρμ βούτυρο φυτικό
3 κ.σ. κακάο σκόνη
100γρμ αλεύρι κοσκινισμένο
1 κ.γ. baking powder
50γρμ καρύδια τριμμένα

Και για το γλάσσο:
50γρμ βούτυρο φυτικό
1 κ.σ γάλα
100γρμ ζάχαρη άχνη
2 κ.σ. κακάο σκόνη
Οι ποσότητες αυτές αντιστοιχούν σε ένα τετράγωνο ταψάκι πλευράς 20εκ ή σε ένα στρογγυλό αντίστοιχης διαμέτρου.

Καταρχής, βουτυρώνουμε τον πάτο του ταψιού και καλύπτουμε με λαδόκολλα. Ανακατέβουμε το τυρί κρέμα με το άρωμα βανίλιας και 25γρμ ζάχαρη. Σε άλλο σκεύος χτυπάμε για 10 λεπτά (μη βαρεθείτε!έχει σημασία ο χρόνος για το αφράτεμα της ζύμης!)  τα αυγά με την υπόλοιπη ζάχαρη μέχρι να αποκτήσει μια υφή σαν μαρέγκα (δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω καλύτερη μετάφραση απο τα γερμανικά). Εντωμεταξύ βάζουμε σε μπεν-μαρί το βούτυρο και το κακάο και μάλις λιώσει το προσθέτουμε στο μίγμα των αυγών και ανακατεύουμε με μια κουτάλα. Προσθέτουμε το αλεύρι, το baking powder και τα καρύδια και ανακατεύουμε να όμογενοποιηθούν. Ρίχνουμε το μισό μίγμα στο ταψί και απο πάνω απλώνουμε το μίγμα με το τυρί. Συνεχίζουμε απλώνοντας και το υπόλοιπο μίγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 40-45 λεπτά. Όταν κρυώσει απλώνουμε και το γλάσσο που είναι αρκετά πηχτό και που φτιάχνεται ζεσταίνοντας το βούτυρο μαζί με το γάλα και κατόπιν ανακατεύοντας με την άχνη και το κακάο.
Σας εγγυώμαι οτι η γεύση είναι καταπληκτική! Και πρωτότυπη!
Περιμένω εντυπώσεις!